مجید اخشابی

 بیوگرافی مجید اخشابی

می گن فرشته روزشو با گریه افطار می کنه

                                                            ما مسافر کویریم کی میاد ستاره چینی

  این شعریه که مجید اخشابی با اون به اوج شهرت خودش رسید.

 مجید اخشابی نامی است که برای علاقمندان به موسیقی کشور کاملاً شناخته شده است.

 جوان پرکار و خوش صدایی که اغلب کارهایش با دل مردم ارتباط نزدیک برقرار کرده  و در خاطر آنها جاودان شده است. مثل تیتراژ پایانی سریال گمگشته، همراز، تیتراژ برنامه ی مهتاب و... . علاقه به موسیقی از همان سال های کودکی در او وجود داشته است. در سن 9 سالگی با تخته، نخ ماهیگیری و میخ چیزی شبیه به سنتور ساخت و پدر و مادر وقتی علاقه ی وی را دیدند برایش سنتوری تهیه کردند و این گونه بود که علاقه ی او به موسیقی رنگ تازه تری گرفت. او از معدود هنرمندان کشور است که از موسیقی سنتی کار خود را آغاز کرد و پس از آن با تلفیق موسیقی سنتی و پاپ، تنظیم های زیبایی ارائه داد.

 مجید در 27 دی ماه سال 1351 در تهران  در خانواده ای هنردوست متولد شد و دارای دو خواهر و دو برادر است. در سال 1370 مشغول تحصیل در رشته ی عمران شد و در همان زمان همکاری با صدا و سیما را آغاز کرد. مجید حدوداً در 150 آلبوم چه در عرصه موسیقی سنتی و چه در عرصه پاپ همکاری داشته است. در بعضی از کاست ها به عنوان نوازنده، بعضی دیگر آهنگساز یا ناظر ضبط، تنظیم کننده، مدیریت در تولید و یا خواننده حضور داشته است.سازهای تخصصی وی سنتور، سه تار، تنبک، گیتار و سازهای الترونیک است.گمگشته نقطه ی در کارنامه ی کاری مجید بود. قبل از آن چندین ترانه مثل  بهار آمد و راز همدلی و ... را خوانده بود اما گمگشته او را به مردم معرفی نمود و پس از آن در سریال هایی مثل همراز، عروج، مسابقه ی ستاره ها و حکمت مطهر به خواندن پرداخت. این را هم بدانید که مجید هنوز مجرد است. وی به دلیل شرایط شغلی پدرش پنج ساله بو د که به یکی از شهرهای شمالی ایران یعنی تنکابن رفت و دوران ایتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در آنجا گذراند و تا 18 سالگی در آنجا بود، سپس در رشته ی مهندسی عمران در چالوس قبول شد و لیسانس خود را گرفت. و همچنین لیسانس خود را در رشته موسیقی اخذ نموده است. مجید یازده ساله بود که برای اولین باردر کنسرتی جلوی جمعیت شروع به نواختن کرد. به هرحال برای این خواننده خوب کشورمان آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون را داریم.

 دوش در حلقه ی ما، قصه ی گیسوی تو بود

                                                       گاه شب سخن از سلسله ی موی تو بود

عالم از شور و شر عشق، خبر هیچ نداشت

                                               فتنه انگیز جان، غم زده جادوی تو بود